اگرچه پزشکان سعی نموده‌اند به درمان به موقع این بیماری بپردازند، ولی باید پذیرفت در این بیماری که به آفتی برای زندگی صنعتی تبدیل شده است، پیشگیری نقش مهمتری خواهد داشت. دانشمندان بر این عقیده‌اند که چاقی شکمی یا همان چاقی سیبی شکل در دوران میان سالی خطر ابتلا به آلزایمر را در سال‌های آتی افزایش می‌دهد. مطالعات قبلی اهمیت چاقی شکمی را در ابتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی و عروقی اثبات کرده بودند.
ولی جالب توجه آنست که در مطالعه اخیر ارتباط چاقی شکمی و آلزایمر، مستقل از اثرات چاقی، دیابت و یا بیماری‌های قلبی و عروقی می باشد، بدین معنا که چاقی شکمی بدون توجه به میزان وزن و یا حضور سایر عوارض چاقی می‌تواند این اثر سوء را بدنبال داشته باشد.
در مطالعه‌ای که بر روی ۶۵۸۳ زن و مرد داوطلب از دهه ۱۹۷۰ میلادی توسط محققان آمریکایی انجام گرفت، وزن، دور کمر و نیز فاکتورهای دیگر مرتبط مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. بر‌اساس نتایج این مطالعه ۱۰۴۹ مرد و زن در طول ۳۶ سال مطالعه دچار زوال عقلی و آلزایمر شدند.
در این مطالعه، در مقایسه با افرادی که کمترین میزان چربی ذخیره شده شکمی را داشتند، ریسک ابتلای به آلزایمر در کسانی که از درجات بالای چاقی غیر طبیعی شکمی رنج می بردند ۳برابر بیشتر بود که این پس از در نظر گرفتن سایر عوامل تاثیرگذار از قبیل سن، جنس، نژاد و.. می باشد. چاقی همراه با تجمع بافت چربی در ناحیه شکم میزان خطر ابتلا به زوال عقلی را ۶/۳ برابر می‌نماید. در حالی که اضافه وزن و چاقی به همراه میزان کم بافت چربی شکمی خطر ابتلا به آلزایمر ۸/۱ برابر بوده که حتی این میزان از خطر ابتلا در افراد با وزن طبیعی و دچار چاقی شکمی نیز کمتر است.
نتایج به دست آمده از مطالعات اخیر بر اثرات مضر چاقی شکمی بر خطر ابتلا به آلزایمر در سالمندی، چه در کل چاق باشید و یا وزن نرمال داشته باشید، تاکید می‌نماید.
نکته عملی: حال که با پیشرفت علم پزشکی طول عمر افزایش یافته است، توجه به بیماری‌های سالمندی از جمله آلزایمر دارای اهمیت فراوان می‌باشد. با توجه به مطالب فوق‌الذکر برای جلوگیری از ابتلای به این بیماری پیشگیری و درمان بموقع چاقی شکمی دارای اهمیت می‌باشد. حتی شما که وزنتان در محدوده طبیعی قرار دارد باید سعی نمایید که بویژه در میانسالی از چاقی شکمی بوسیله کنترل رژیم غذایی و نیز فعالیت بدنی منظم پیشگیری نمایید تا خطر این بیماری مغزی را در خود کاهش دهید.
