نارسایی قلبی به معنای توقف کامل فعالیت قلب نیست. بلکه در مبتلایان به این بیماری توانایی قلب برای پمپ کردن خون به سراسر بدن کاهش می‌یابد. این شرایط زمانی رخ می‌دهد که یا عضله قلب ضعیف شود و یا سفت شده و خاصیت ارتجاعی خود را از دست دهد. برخی از علائم این بیماری عبارتند از: تنگی نفس، خستگی و ضعف، ورم، ضربان قلب نامنظم، افزایش ناگهانی وزن به علت تجمع مایعات در بدن، افزایش فشارخون و درد در قفسه سینه. نارسایی قلبی یک بیماری مزمن بوده و به درمان طولانی مدت نیاز دارد. در این راستا معمولاً با ترکیبی از داروها درمان بیماران انجام می‌شود.
اگرچه امکان بروز این بیماری در تمام سنین وجود دارد، اما در میان افراد بالای 60 سال شایع‌تر است. انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند افراد در معرض خطر از استعمال سیگار اجتناب کنند، بیشتر ورزش کنند و از مواد غذایی سالم استفاده نمایند. به همین علت گروهی از محققان به بررسی ارتباط بین نارسایی قلبی و فعالیت بدنی در میان بیش از 137 هزار زن یائسه پرداختند. حدود 35 هزار نفر از شرکت کنندگان به نارسایی قلبی مبتلا بودند.
نتایج که در مجله Journal of the American College of Cardiology: Heart Failure منتشر شده نشان داد به ازای هر 30 تا 45 دقیقه افزایش فعالیت بدنی در طی روز خطر ابتلا به نارسایی قلبی 9 درصد کاهش می‌یابد. از سوی دیگر، درحالیکه پیاده‌روی و فعالیت بدنی با کاهش خطر بروز این بیماری همراه است، شدت فعالیت بدنی تاثیری بر روی بروز آن ندارد. این امر نشان می‌دهد که موضوع مهم میزان فعالیت بدنی است.
نکته عملی: احتمال بروز نارسایی قلبی در افراد بالای 60 سال بیشتر است. افزایش فعالیت بدنی، به خصوص پیاده‌روی، می‌تواند خطر بروز این بیماری را کاهش دهد.
منبع:

Michael J. LaMonte et al. Journal of the American College of Cardiology: Heart Failure 2018.